اثبات کار 2، نسخه ارتقاء یافته مکانیزم اجماع نظر اثبات کار سنتی است. در این نسخه برای دستیابی به مقیاس‌پذیری عظیم همزمان با حفظ مزایای نسخه اصلی اثبات کار (تمرکززدایی و امنیت)، از پیشرفت‌های اخیر رمزنگاری – از جمله اثبات دانش صفر – استفاده شده است. این نسخه از اثبات کار مشکلات اثبات کار سنتی (یعنی قربانی کردن توان عملیاتی برای حفظ امنیت) را رفع می‌کند.

انگیزه اصلی در طراحی سیستم‌های اثبات سهامی، محدودیت مقیاس‌پذیری اثبات کار سنتی بود. اما معمولاً این سیستم‌ها هم چالش‌های خاصی دارند از جمله افزایش تمرکز به سمت اعتبارسنج‌ها، افزایش هزینه‌های سخت افزار اعتبارسنجی با بیشتر شدن بار شبکه و ریسک سانسور به دلیل تمرکز قدرت در اختیار اعتبارسنج‌ها. در نتیجه، سودآورترین مدل‌های کسب و کاری که با سیستم‌های اثبات سهامی فعلی کار می‌کنند، مقیاس (تراکنش‌های مالی ارزش بالا) کمتری دارند.

اثبات کار 2 این مفهوم را که چنین موازنه‌هایی لازم هستند، نقض می‌کند. اثبات کار 2 با استفاده از تکنیک‌هایی مثل اثبات دانش صفر و مدل‌های جدیدی از جمله zk-PARTH این قابلیت‌ها را فراهم می‌کند:

1. پردازش موازی تراکنش: توان عملیاتی را کمی نسبت به روش سنتی اعتبارسنجی ترتیبی بلاک‌ها ارتقاء می‌دهد.
2. اعتبارسنجی کارآمد: فشرده سازی حجم چشمگیری از داده‌های تراکنش‌ها و محاسبات در قالب اثبات‌هایی که به راحتی قابل تأیید هستند. این یعنی با افزایش حجم تراکنش‌ها، اعتبارسنجی وضعیت شبکه پرهزینه نخواهد شد؛ در نتیجه اعتبارسنجی قابل دسترس‌تر خواهد بود. برای مثال، در بعضی از طراحی‌های اثبات کار 2 تنها یک اثبات بلاک می‌تواند کل تاریخچه زنجیره را اعتبارسنجی کند.
3. ارتقای سطح امنیت: پایبندی به اصول و مفاهیم امنیتی اثبات کار سنتی که فاقد پاداش‌های توکنی پرنوسان یا ریسک تبانی اعتبارسنج‌ها (از مشکلات اثبات سهام) است.

در واقع، اثبات کار 2 سعی دارد با نشان دادن این که مقیاس‌پذیری، امنیت و تمرکززدایی جدا از هم نیستند، بر سه گانه بلاک چین غلبه کند. این تکنولوژی چارچوبی ایجاد می‌کند که می‌توان بر اساس آن بلاک چین‌هایی مناسب برای کاربردهای عظیم ساخت مثل پرداخت‌های پرتکرار یا گیمینگ پیچیده درون زنجیره‌ای. این در حالیست که اثبات کار 2 باعث نقض و از بین رفتن اصول اصلی و بنیادی اثبات کار یعنی فعالیت بی نیاز به اعتماد یا مجوز نمی‌شود. پروتکل‌هایی که اثبات کار 2 را پیاده سازی می‌کنند، نشان دهنده گام‌هایی رو به جلو هستند که استانداردهای جدیدی را برای تشکیل زیرساخت غیرمتمرکز، امن و مقیاس‌پذیر ایجاد می‌کنند.